kısa kollu bir tişört giymişim, üzerimde bir disney karakteri. camlar açık. böyle cam açabilme lüksüne kavuşunca feci ferahlarım ben. o kadar severim ev olgusunu tamam da, tamamen kapalı bir cam hadisesine de gelemem. sevmem kışı o yüzden, bak şimdi bahar havası, yalancı malancı,
küresel müresel anlamam, süper bir şekilde açmışım camları, oh mis gibi, kuşlar da ötmekte. bir defasında okurken ingiltere'de, cam açamamaktan ve yaşadıklarımdan hafakanlar? basmıştı, derken mayıs oldu, ben odamın camını açtım, birden aynalarda tanıyamadığım ece gidip yerine kendine yeniden güvenen ece geldi. o gün o kadar mutlu ve umutlu ders çalıştım ki o iki metrekarelik odada, anlatamam. dünya benim sandım, benim kalacak...
akşam misafirlerim vardı, bölüm başkanımız ki ebru da ben de adamı ağzımız açık dinliyorduk, bir de ebru.
adamı nasıl olduysa kandırdık bize yemeğe çağırdık, türk yemekleri yapacağız dedik, şu bu. geldi adamcağız. oturduk, pek bir gülüp eğlendik iğrenç mutfağımda. bol bol şarap içtik. hava hala güzel, aylardan mayıs. derken adam gitti, biz ebru ile biraz daha gülüp benim odada uyuduk temiz hava ile.
ertesi sabah hala hava güzeldi, ebru gitmişti. benim hayatta madden en değer verdiğim şey olan minolta X 700 makinam, Sabrina'nın dinlemem için verdiği cd player ve de caanım cep telefonum da gitmişti. kim bilir nereye?
polisler geldi, erouvision finali vardı, bakasımız olmadı sabrina ile, türkiye'nin ilk üçe girişini göremedik yani. italya ne yaptı bilemem, o da sabrina'nın sorunuydu herhalde.
ben camı tekrar kapadım.
iki metrekarelik odama tekrar hapis oldum.
her şeyden nefret ettim.
dönene kadar da bu nefreti sürdürdüm.
camı bir daha hiç açmadım...
