temmuz postu

yaz rehaveti değil aslında. aksine felaket bir koşuşturmaca içinde geçiyor günler, yazlık ev ve kışlık arasında mekik hali yani.

"anne nerede benim benek kedim?" sorusuna yanıt vermek zor olabiliyor, genelde aradığı şeyler elvin'in, öteki evde unutulmuş oluyor çünkü.

sonra birkaç gün yazlığın ardından (kolluk tak ve çıkar), bu evde işler birikiyor. akşam yazıları, bursa kent yazıları, akşam kitap eki ve brunch yazıları ve evet yeniden anneyiz biz yazıları.

bunların üstüne şimdi editörlüğünü yaptığım bir derginin bir sürü işi. çok ama çok işi... bilmem nasıl yetişecek her şey, yazlığa gittikçe sekteye uğruyorum, buraya gelince adapte olmak için çaba harcıyorum... yine de tanrıya şükürler, işim yazmak, sahiden öyle...

ha bu arada, bryan ferry konserine gittim gülben'le. bir içim su idi sesi, bir içim su idi ferry, iyi ki gitmişim...