böyle...

böyle haldır haldır yağmur yağınca olmayan keyif iyice sıfırlanıyor bende. sabah hele bir karanlığa uyandıysam tamam, koca bir karanlık gün, karanlık bir ruh hali. bu aralar pek işim de yok; kendimi dvdlere verdim -okuyamama hali sürüyor- paige marshall büyük olasılıkla okuyamama halimin yeni olmadığını, koca alaçatı tatilinde üç sayfa kitap okuduğumu söyleyecektir:)

neyse filmlere dalayım, dışarıdaki karanlık hal biraz uzaklaşsın diyorum ama olmuyor. geçen gün cidden yan tarafta yazdığım gibi taş meclisi'ni izlerken gidip bulaşık yıkamaya başladım ki yani film tvde değil, dvdde, durdur git kardeşim, ııh, o kadar kopmuşum durumdan.

fotoğraflara bakayım diyorum... düzenleyeyim falan. ama birden akşam oluyor.

o birden hali de garip. aslında hiç de birden olmuyor, dışarıdaki karanlık içimde dolaşıyorum bütün gün, oflayıp pofluyorum. gündüz bitse ne olacak? diyorum, gece olsa daha mı iyi? sonra gece kuş uyuduktan sonra gece bitse daha iyi diyorum, yarın belki yeni bir başlangıç olur yeni gün...

öyle olmuyor tabii.
bugün ama rutini kırıp benjamin button'layacağım kendimi, hem de sabahtan, birazdan. o da aslında annemin ısrarı. evet istiyorum filmi izlemeyi ama annem de istiyor. o istemese, ben herhalde "bugün de gidemedim filme" modunda olabilirdim...

hem sonra alışveriş yapmam lazım, bir markete uğramak. onu bile yapamıyorum.
kimseyi de aramıyorum, arayan bir iki kişiyle de onar saniye falan konuşuyorum.

zannedersem şubat bitsin istiyorum. mart da biterse daha iyi olur hatta...