bir mucize bekliyorum

türkiye kasım ayı itibarıyla işsizlikte dünya dördüncüsü olmuş. freelance çalışan biri olarak o işsizlerden biri de benim, malum akşam yazıları biteli çok oluyor, düzenli para kazandığım tek iş de oydu. şimdi edit ettiğim dergiler de ilansızlıktan hep ileri tarihe atıyorlar yeni sayıları, bu durumda ya bir anda deli gibi işim oluyor ya da hiç işim olmuyor.

işsizlik çok kötü. insan kendini işe yaramaz hissediyor. bir de yaratıcı işlerle uğraşan biriyseniz durum sanki biraz daha vahim. öteki türlüsünde açarsınız ilanları, muhasebecisinizdir, bakarsınız muhasebeyle ilgili ilanlara. yaratıcı mesleklerde bu işsiz kalma durumu insanı ambale ediyor, doğruya doğru...

bir kere yeni bir yaratıcı faaliyet bulmak üzere kıvranıyor oluyorsunuz. yazarsanız "yazayım" diyorsunuz, e iyi de ne yazacaksınız? birdenbire olabilen şeyler değil bunlar... veyahut bir proje oturtmaya çalışıyorsunuz kafanızda falan filan. sıkıcı ve üzücü vesselam...

"mucize" dedim çünkü benim şu sıra iş bulmam mucizelere, çekim yasalarına, secret'lara şunlara bunlara bağlı. ona karar verdim.

bundan yıllar yıllar önce ilk kitap yayınlandığı sırada kızım da daha bebekken şaşkın ördek gibi dolaştığım bir zaman dilimi vardı... işimden sıkılmıştım ve bir proje geliştirmiş, o hayalin peşinden koşuyordum.

evde bir bebek, gitmem gereken bir iş ve ben girişimcilik kurslarında... pek de atak ve enerjik biri değilimdir, fena halde sıkılıyordum. "bu mudur? yapabilir miyim? nerden kalkıştım bu işe? batar mıyım? şirket kurmak kim, ben kim?" gibi sorularla boğuşurken ve yine o kursun çay molasında sigara üstüne sigara içerek "kaçıp gitsem mi şuradan? işten de istifa etsem mi?" diyerek delirme durumlarında ve üşürken cep telefonum çaldı.

"radikal gazetesi'nden arıyoruz" dediler. herhalde kitapla ilgili bir şey dedim içimdem... kitap ekinde bir sayfalık nefis bir tanıtım da çıkmıştı bir iki hafta önce. onunla ilgili bir durumdur diyerek beklemeye başladım. "cem erciyes görüşecek" dediler, kitap ekinin başındadır cem bey...

cem bey bana "kitap ekinde yazar mısın?" dedi konuya acilen girerek, "çocuk kitapları tanıtmanı istiyoruz" dedi. hemen atladım, balıklama daldım hatta ve hayatıma yeni bir amaç kattım. o güne dek sadece yerel gazetelerde yazmıştım. böylelikle cem erciyes sayesinde hayatımın "ulusal gazete" sayfasını açtım.

çok uzun süre yazdım onlara. sabah'a, sonra da akşam'a geçene kadar.

sabah ve akşam hikayeleri de ayrıdır. başka bir gün anlatırım.

ama şuradan geldim konuya.
bir mucize bekliyorum yine acilen.
aynı şaşkın ördeğim şimdi yıllar sonra. başa döndüm.
cep telefonum çalsın ve....

not. fotoğraf biraz huzur için...
işsizlik çok zor...