blogger olduğumda. geçmiş aradan tam üç sene. baktım o ilk yazılara; birini seçtim, koydum buraya.
rod fan
Bezden bir Bart Simpson var bende; yüz yıldır falan beraberiz. Şimdilerde küçük tuvalette duruyor; üzerinde çocukluğumdan kalma rozetler, iğneler. Geçen gün gözüm takıldı; bir de baktım, bir Rod Stewart. Aman Tanrım! Adam acayip genç, kırklarında falan. Ben bu rozeti on iki yaşımdayken Oxford'dan almıştım. Aradan 23 koca yıl geçmiş. Bana ilginç gelen şey şu oldu aslında; ben hala bir Rod Stewart fan'ıyım.
Oradan da şu noktaya atlayıverdim, demek ki zevklerimiz daha çocukken oluşuyor. Eh, bunu bilmeyen var mı diyeceksiniz? Tabii de, yani üzerine ne inşa ederseniz edin, mesela müzik için konuşursak üzerine son yirmi yılda yüz bin şarkı, bin şarkıcı da dinlemiş olsanız ilki baki. Yani o tuğla öyle sağlam bir şekilde yerleştirilmiş ki zamanında, geri dönüş yok. Rod Stewart'ı hala çok severim, hala rock ve pop-rock dinlerim.
Bu noktadan şuna da geldim tabii, çocuklarımızın "üstün" zevkleri olsun istiyorsak, onları bunlarla erkenden tanıştırmalıyız, böylelikle sonradan kendi tercihlerini yapacaklardır. Ve umarım büyüdüklerinde "of of kömür gibi yanıyorum" demeyeceklerdir....
6 yorum:
Ben bu pini tanıyorum yahu..gözlerimle görmüşlüğüm vardır.
Çok doğru, çok güzel yazmışsınız.
Yetenek ve ilgi denilen şey çok kçük yaşlarda kendini belli ediliyor ve gerekli donanım kazanılmazsa hepsi tek tek köreliyor ne yazık ki.. Bu nedenle insanın çocuk hali çok kıymetli bir hal..
ah işte bu yüzden bu koşturmalarımız, uğraşlarımız emeklerimiz değil mi :)
Cok guzel bir yazi.. Ben de Rod Stewarti cook severim:)Ben de ilerde cocugum olursa kucucukken ona ogretmek isterim kaliteli sarkilari:)
Çok genç hakikaten:)ne güzel rozetler vardı bir ara şimdi onlar bile bi acayip üzerlerinde abuk subuk duvar yazıları var .
aa desene benimkisi bu yolda :)) daha şimdiden her türlü araba yapıştırmasını üstüne takıp duruyor.
ama o zamanlarda farklıydı yahu :)
Yorum Gönder