yorgun

şimdi de yorgunluktan bitap haldeyim. işler böyle üstüste gelir bende.

akşamüstü gelir gelmez ayakkabıları fırlatıp kendimi kanepeye attım. normal şartlarda dört dakika falan durabilirim yerimde. hele böyle güneşli bir günde... normal bir günde balkona çıkıp çiçekleri sular, sonra mutfağa dalar, ardından başka odalara gider, örneğin bir kitap karıştırıp tekrar kanepeye oturur, sonra dört dakika sonra yine kalkardım.

ama ııh, kalakaldım. kuzunun gelmesine 35 dakika vardı, hesapladım. gözlerimi kapattım, sonra korkup açtım. ya uyuyakalırsam diye endişelendim yani.

sonra kuzuyu beklemek için kapı önüne çıktım. evrenden torpilim var'ı düşündüm. onu düşününce şükretmem gereken şeyleri bir bir saydım içimden. gereken demeyelim de şükrettiklerim diyelim. en basit şeyleri bile saymak lazım; insanı kendine getiren, enerjisini birden yükselten onlar çünkü. bugün hava güzel diye, kapının önünde duran bir arabam var diye bile şükür şeklinde...

işte o enerjiyi artırıyor, artırdı. kızım neşeyle indi minibüsten. ben daha da neşe doldum. ben neşe dolunca o daha da neşelendi. ne şahane...

yorgunum, kıpırdayacak halim yok ama iyiyim...

:)size bir gökkuşağı gönderiyorum.