kadın habercilere nooldu, nereye gittiler sorusuna jülide ateş'in verdiği samimi cevabı çok sevdim;
"Demek ki seyirci bunu istiyor. Elendik bir şekilde, onu kabul etmek lazım. Üzüntüden kahır olmuyor, kendimi paralamıyorum. Mutluluğum, ana haber okumaya endeksli değil. Hayatımdan haberi aldığınız zaman, bana kocaman bir alan kalır. Sunuculuk dışında çok başka renklerim ve dostluklarım var. 'Bir gün olur mu?' bilmiyorum ama ben onu bekleyerek yaşayamam. Demek ki böyle olması gerekiyormuş. Ya üç büyük kanal ya da hiçbiri. Böyle bir şey yok. Milyonlarca koltuk var hayatta..."
3 yorum:
Katiliyorum...
evet çok samimi cevap vermiş, hepimiz için geçerli aslında, takılmamalıyız bir noktaya
Meslek hayatlarında kendi istekleri dışında kenara itilmiş ama kendini kurban olarak görmeyi reddeden her kadin adina
Yorum Gönder