okula ben başlıyormuşum gibi...

cimnastik salonuna girdim...

dizi dizi giysiler. askılarda, masaların üstünde. yardımcılardan biri bana eşlik ediyor; "çocuk nerede?" diyor, "yok getirmedim" diyorum. o sırada bir sürü çocuk paravanın arkasında giysi deniyor. "e ama" diyor, "denetirdiniz, ona göre alırdınız..."

"yok" diyorum, "denesek de denemesek de en küçüklerini alacağız nasıl olsa."
ve tabii her şeyin "sıfır" bedenini alıp bir torbaya dolduruyoruz yardımcıyla. gri kanvas pantolon, gri kanvas bir etek, bej renkli bir şort etek, sarı eşofman takımı, kapri, sarı tişörtler ve gri kazak. ha bir de mayo ile bone:)

okul başlıyor. elimde bir ortalı defter, 20 santimlik beyaz cetvel tarzı bir liste mevcut şimdi. onları da toparlamam lazım bu hafta.

ay cidden okul başlıyor...

kalbim bak, yine hızlı hızlı çarpıyor.

ben bir okula başlamak kitabı yazayım değil mi, yazmaya başladım bile hatta:))) baktım bu konuda da kaynak eksik hehe, ben yazayım dedim, inşallah "birinci sınıf" adını vermeyi planladığım bu kitap gelecek yıl okul öncesinde basılır da, başka anne babalara bir de böyle bir destek olur benden... elbette yine neşeli bir şey...
tabii insanın aklına şu da gelmiyor mu? çocuk evlenirken de yazıyor olacak mısın ece? haha...

146

ben geride kalmışım, o telefonla bağlanılan numara 146 değilmiş... ne bileyim ben, haftalardır 146 çevirdim, bağlanamadım... derken haftalar sonra türk telekomu aramak geldi aklıma, vay akıllı ece... aradım. numara olmuş 2003146.
o sayede yazıyorum. eylül bir okullar açılana kadar bu şekilde bağlantıya devam...
ara ara okuyorum yorumları ama yazamıyorum pek.
sevgilerimle

kitap hakkında...

umar harika bir makale yazmış... çok sevindim... çok sevdim...
teşekkürlerimle...